ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Ο Δήμος Παπαφλέσσα ανήκει στον Νομό Μεσσηνίας και βρίσκεται 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Καλαμάτας.
Απέχει 20 περίπου χιλιόμετρα από το κοντινότερο Λιμάνι ,(Πύλου) και 15 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη Παραλία,και είναι σύνθεση ημιορεινών και πεδινών εκτάσεων.
Η έκταση του Δήμου φτάνει τα 42137 χιλ.στρέμματα και ο πληθυσμός του τις 2.205 κατοίκους
Το Όνομά του οφείλεται στον ήρωα της Ελληνικής επανάστασης Παπαφλέσσα πού έπεσε ηρωικά μαχόμενος στα ταμπούρια στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου1825
Αποτελείται από Πέντε Δημοτικά Διαμερίσματα (Βλαχόπουλο.Μεταμόρφωση,Μανιάκι, Άνω και Κάτω Παπαφλέσσα, Μαργέλι) με έδρα του Δήμου το μεγαλύτερο, το Δ.Δ Βλαχόπουλου.
Στα χωριά του Δήμου πραγματοποιούνται πολλές θρησκευτικές, ιστορικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις με την υποστήριξη του Δήμου και των τοπικών εκπολιτιστικών συλλόγων.
Σημαντικότερες από αυτές ο εορτασμός της μάχης του Μανιακίου και το πανηγύρι της Μεταμόρφωσης στις 5 και 6 Αυγούστου, που έχει καθιερωθεί σαν ένα από τα καλύτερα πανηγύρια του Νομού Μεσσηνίας
Ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει παραδοσιακές γεύσεις στις πολλές ταβέρνες που υπάρχουν στον Δήμο, και να προμηθευτεί παραδοσιακά προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, όπως ,λάδι,ελιές, κρασί ,σταφίδα ,σύκα κλπ.
ΕΔΡΑ: Βλαχόπουλο
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Βλαχόπουλο Τ.Κ. 24014
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΔΗΜΟΥ: 27220 84095 –84720
FAX ΔΗΜΟΥ: 27220 84730
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ: ΠερικλήςΨώνης
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: --
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ: ---
ΜΕΛΗ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 13
ΤΟΠΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ 4
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ : 2.205 κάτοικοι
ΕΚΤΑΣΗ ΔΗΜΟΥ: 42.137 χιλ. στρεμ.
ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΥ:
Σύνθεση ημιορεινών και πεδινών εκτάσεων.
ΨΩΝΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
Δήμαρχος Παπαφλέσσα
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στο Βλαχόπουλο Μεσσηνίας το 1944. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή Α.Π.Θ, έκανε μεταπτυχιακά στα παιδαγωγικά και την πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Πατρών, έχει παρακολουθήσει σειρά σεμιναρίων με εκπαιδευτικά θέματα. Είναι καθηγητής φυσικός. Διετέλεσε επί δεκαετία διευθυντής σχολείων (ως γυμνασιάρχης στο 1ο και 4ο Γυμνάσιο Καλαμάτας και ως λυκειάρχης στο Λύκειο Ανδρούσας). Διατέλεσε πρόεδρος του παραρτήματος Μεσσηνίας της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών επί σειρά ετών. Έχει δημοσιεύσει σειρά εργασιών με θέματα που αφορούν την οικολογία και το περιβάλλον. Με τα κοινά ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1990 ως κοινοτικός σύμβουλος στη Κοινότητα Βλαχόπουλο Μεσσηνίας.
Εξελέγη για πρώτη φορά δήμαρχος το 1998 ως ανεξάρτητος με το συνδυασμό «Ανεξάρτητη Δημοτική Αναγέννηση».
Στις Δημοτικές Εκλογές του Οκτωβρίου 2002 επανεξελέγη δήμαρχος με ποσοστό 52,4% στον πρώτο γύρο.
Στίς Δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2006 επανεξελέγη δήμαρχος με ποσοστό 46,75 απ'ο τον πρώτο γύρο
Είναι παντρεμένος με τη υπάλληλο της Εθνικής Τράπεζας Αγγελική Καλούδη και έχει ένα γιο, τον Σπύρο Ψώνη Φαρμακοποιό στην Καλαμάτα
Σύνθεση Δημοτικού Συμβουλίου
ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ Επικεφαλής Μειοψηφίας Δημοτικός Σύμβουλος
ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Δημοτικός Σύμβουλος
ΒΑΓΓΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Επικεφαλής Συνδυασμού Δημ.Σύμβουλος
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δημοτικός Σύμβουλος
ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δημοτικός Σύμβουλος
ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΜΙΧΑΗΛ Δημοτικός Σύμβουλος
ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣΔημοτικός Σύμβουλος
ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Δημοτικός Σύμβουλος
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣΔημοτικός Σύμβουλος
ΦΡΑΓΚΟΣ ΔΗΜΟΣ Δημοτικός Σύμβουλος
ΨΩΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣΔημοτικός Σύμβουλος
Τοπικά Συμβούλια
ΜΑΝΙΑΤΗ ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ Πρόεδρος Τ/Δ Μεταμόρφωσης
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Πρόεδρος Τ/Δ Μανιακίου
ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Πρόεδρος Τ/Δ Παπαφλέσσα
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Πρόεδρος Τ/Δ Μαργελίου
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007
Δήμος Παπαφλέσσα
Η επανίδρυση του Δήμου το 1997
Η Ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαική Ένωση είχε σαν αποτέλεσμα στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης να επέλθουν σημαντικές μεταβολές στην οργάνωση και λειτουργία των δήμων και κοινοτήτων .
Η φιλοσοφία του νέου εγχειρήματος ήταν δυνατοί δήμοι με αυτοτέλεια πόρων και οργανωμένες υπηρεσίες για την καλύτερη εξυπερέτηση του πολίτηΗ διοικητική διαίρεση που είχε επέλθει ουσιαστικά επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, με το νόμο ΔΝΖ/1912 και όπως αυτή με την πάροδο του χρόνου εξελίχτηκε, οδήγησε την τοπική αυτοδιοίκηση, το 1998, στο να αποτελείται από 441 δήμους και 5.382 κοινότητες, εκ των οποίων οι 206 δήμοι, ποσοστό 46,8%, να έχουν πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων και οι 4.507 κοινότητες, ποσοστό 84,6%, να έχουν πληθυσμό κάτω των 1.000 κατοίκων.
Η μεγάλη τομή που έκανε η κυβέρνηση του Κων.Σημίτη το 1998 δν προήλθε σαν κεραυνός εν αιθρία ,είχε προηγηθεί ο νόμος 1416/1984
που έδινε την δυνατότητα για την εθελοντική συνένωση όμορων δήμων και κοινοτήτων με αποφάσεις των δημάρχων - κοινοταρχών ή με αποφάσεις των εκλογέων κατοίκων.
Το αποτέλεσμα αυτού του νόμου δεν έφερε τα ποθούμενα αποτελέσματα όμως μέσα στην επόμενη τριετία έγιναν 18 νέοι δήμοι σε όλη την Ελλάδα .
Αυτό ανάγκασε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1994 να φέρει νέο νόμο τον 2218/94 που προέβλεπε την υποχρεωτική συνεργασία θεσμοθετώντας τα Συμβούλια περιοχής.
Η υποχρεωτική συνεργασία δεν προχώρησε και το 1997 με το νόμο 2539/97 .ΦΕΚ 244/4-12-97 που έμεινε στην ιστορία ως νόμος
« Ιωάννης Καποδίστριας » προχώρησε στην αναγκαστική συνένωση δήμων και κοινοτήτων.
Στην περιοχή του παλιού δήμου Βουφράδος λόγω της αντιδικίας των χωριών Βλαχόπουλο και Χατζή για την έδρα του Δήμου δημιουργήθηκαν δύο δήμοι με πολύ μικρότερα γεωγραφικά όρια από αυτά που είχε ο παλαιός δήμος.
Ο Δήμος Παπαφλέσσα με έδρα το Βλαχόπουλο ,προέκυψε από την συνένωση των κοινοτήτων Βλαχόπουλο ,Μεταμόρφωση , Μανιάκι ,Παπαφλέσσα και Μαργέλι.
Ο δήμος Βουφράδων με έδρα το Χατζή ,προέκυψε από τη συνένωση των κοινοτήτων: Βλάση, Κουρτακίου, Μηλιώτη, Πετριτσίου, Χαραυγής και Χατζή.
Με βάση τα στοιχεία της απογραφής του 2001, η πληθυσμιακή κατάσταση του δήμου Παπαφλέσσα παρουσίαζει την παρακάτω εικόνα:
Βλαχόπουλο (Έδρα) 1.421
Μεταμόρφωση 400
Παπαφλέσσας 159
Μανιάκι 109
Μαργέλι 116
ΣΥΝΟΛΟ 2.205
Στίς πρώτες εκλογέ για την ανάδειξη των Δημοτικών αρχών του νεοσύστατου Δήμου Παπφλέσσα που έγιναν στις 11/10/1998
Πρώτος Δήμαρχος εξελέγη ο Περικλής Ψώνης από το Βλαχόπουλο ο οποίος παραμένει Δήμαρχος έως και σήμερα
Η Ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαική Ένωση είχε σαν αποτέλεσμα στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης να επέλθουν σημαντικές μεταβολές στην οργάνωση και λειτουργία των δήμων και κοινοτήτων .
Η φιλοσοφία του νέου εγχειρήματος ήταν δυνατοί δήμοι με αυτοτέλεια πόρων και οργανωμένες υπηρεσίες για την καλύτερη εξυπερέτηση του πολίτηΗ διοικητική διαίρεση που είχε επέλθει ουσιαστικά επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, με το νόμο ΔΝΖ/1912 και όπως αυτή με την πάροδο του χρόνου εξελίχτηκε, οδήγησε την τοπική αυτοδιοίκηση, το 1998, στο να αποτελείται από 441 δήμους και 5.382 κοινότητες, εκ των οποίων οι 206 δήμοι, ποσοστό 46,8%, να έχουν πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων και οι 4.507 κοινότητες, ποσοστό 84,6%, να έχουν πληθυσμό κάτω των 1.000 κατοίκων.
Η μεγάλη τομή που έκανε η κυβέρνηση του Κων.Σημίτη το 1998 δν προήλθε σαν κεραυνός εν αιθρία ,είχε προηγηθεί ο νόμος 1416/1984
που έδινε την δυνατότητα για την εθελοντική συνένωση όμορων δήμων και κοινοτήτων με αποφάσεις των δημάρχων - κοινοταρχών ή με αποφάσεις των εκλογέων κατοίκων.
Το αποτέλεσμα αυτού του νόμου δεν έφερε τα ποθούμενα αποτελέσματα όμως μέσα στην επόμενη τριετία έγιναν 18 νέοι δήμοι σε όλη την Ελλάδα .
Αυτό ανάγκασε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1994 να φέρει νέο νόμο τον 2218/94 που προέβλεπε την υποχρεωτική συνεργασία θεσμοθετώντας τα Συμβούλια περιοχής.
Η υποχρεωτική συνεργασία δεν προχώρησε και το 1997 με το νόμο 2539/97 .ΦΕΚ 244/4-12-97 που έμεινε στην ιστορία ως νόμος
« Ιωάννης Καποδίστριας » προχώρησε στην αναγκαστική συνένωση δήμων και κοινοτήτων.
Στην περιοχή του παλιού δήμου Βουφράδος λόγω της αντιδικίας των χωριών Βλαχόπουλο και Χατζή για την έδρα του Δήμου δημιουργήθηκαν δύο δήμοι με πολύ μικρότερα γεωγραφικά όρια από αυτά που είχε ο παλαιός δήμος.
Ο Δήμος Παπαφλέσσα με έδρα το Βλαχόπουλο ,προέκυψε από την συνένωση των κοινοτήτων Βλαχόπουλο ,Μεταμόρφωση , Μανιάκι ,Παπαφλέσσα και Μαργέλι.
Ο δήμος Βουφράδων με έδρα το Χατζή ,προέκυψε από τη συνένωση των κοινοτήτων: Βλάση, Κουρτακίου, Μηλιώτη, Πετριτσίου, Χαραυγής και Χατζή.
Με βάση τα στοιχεία της απογραφής του 2001, η πληθυσμιακή κατάσταση του δήμου Παπαφλέσσα παρουσίαζει την παρακάτω εικόνα:
Βλαχόπουλο (Έδρα) 1.421
Μεταμόρφωση 400
Παπαφλέσσας 159
Μανιάκι 109
Μαργέλι 116
ΣΥΝΟΛΟ 2.205
Στίς πρώτες εκλογέ για την ανάδειξη των Δημοτικών αρχών του νεοσύστατου Δήμου Παπφλέσσα που έγιναν στις 11/10/1998
Πρώτος Δήμαρχος εξελέγη ο Περικλής Ψώνης από το Βλαχόπουλο ο οποίος παραμένει Δήμαρχος έως και σήμερα
Η διάλυση του δήμου
Δήμος Βουφράδος ή Διάλυση
Το τέλος των Καποδιστριακών δήμων σε ολη την Ελλάδα ήρθε το 1912 με τον νόμο ΔΝΖ < Περί συστάσεως Δήμων και κοινοτήτων >
Με το Β.Δ. της 31/8/1912 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 262/1912 ο Δ’ημος Βουφράδος με μια διαδρομή 76 χρόνψν καταργήθηκε.Τα περισσότερα χωριά του δήμου έγιναν αυτόνομοι οργανισμοί και αποτέλεσαν ξεχωριστές κοινότητες.Ο δήμος Βουφράδος διασπάστηκε σε 14 κοινότητες τις Χατζή , Βλαχόπουλο ,Δάρα ,Πελεκανάδα , Μίσκα , Κρεμμύδια , Πισπίσα , Βλάση, ,Κοντογόνι ,Κουρτάκι ,Σουληνάρι , Γρούστεσι , Ρωμύρι , Βελή και σε αυτές εντάχθηκαν τα χωριά ,Σκάρμιγκα ,Ζαίμογλι, Καρακασίλι ,Μανιάκι ,Μαργέλι ,Μεσοπόταμος ,Αρναούταλη και Μηλιώτη τα οποία λίγο αργότερα αποσκίρτησαν και έκαναν δικές τους Κοινότητες οι οποίες διατηρήθηκαν έως το 1998 που καταργήθηκαν εκ νέου με τον νέο Καποδίστρια
Η δολοφονία του Αθαν.Μαργέλη
Η δολοφονία του Δημάρχου Αθανασίου Μαργέλη
Ο κομματικός φανατισμός και τα πολιτικά πάθη στην χώρα μας
( από την ανεξαρτησία της έως σήμερα ) είναι υπεύθυνα για πολλές τραγωδίες και συμφορές που έχουν συμβεί σε αυτό τον τόπο.
Τα θύματα είναι χιλιάδες και κάθε γωνιά της πατρίδας μας έχει θρηνήσει τους δικούς της νεκρούς.
Στον δήμο Βουφράδος ένα από τα θύματα αυτής της κατάρας ήταν και ο δήμαρχος Αθανάσιος Μαργέλης
Ο αγώνας για τον έλεχγο του δήμου ήταν καθημερινός και οι προσωπικές αντιδικίες είχαν ξεπεράσει κάθε όριο ,οι πολίτες είχαν μοιραστεί σε στρατόπεδα , ο κάθε αντίπαλος ήταν θανάσιμος εχθρός.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σχεδόν καθημερινές συμπλοκές οι οποίες επέφεραν τελικά και την δολοφονία του δημάρχου Αθαν. Μαργέλη
Ποιος ήταν ο Μαργέλης ?
Ο Μαργέλης καταγόταν από το ομώνυμο χωριό του δήμου Βουφράδος , Μαργέλι και η οικογενειά του κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 αλλά και στα μετεπαναστατικά χρόνια έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή , για αυτό τον λόγο τιμήθηκαν ο ίδιος αλλά και ο πατέρας του με την εκλογή τους στον θώκο του Δημάρχου Βουφράδος..
Η πρώτη εκλογή του , σαν επαρχιακού συμβούλου Πυλίας έγινε το 1852 με την υποστήριξη του πατέρα του που ήταν δήμαρχος Βουφράδος.
Το 1879 θέτει υποψηφιότητα για δήμαρχος Βουφράδος , αλλά δεν εκλέγεται,αυτό όμως δεν τον λυγίζει και ξαναβάζει υποψηφιότητα στις επόμενες δημοτικές εκλογές το 1883 και κατορθώνει να πάρει την δημαρχία.
Το έργο που προσέφερε στην περιοχή στην διάρκεια της θητείας του ήταν σημαντικό .
Στις εκλογές του 1887 είναι και πάλι υποψήφιος για την δημαρχία με πολιτικό αντίπαλο τον Αναστάσιο Τσαπόγα ένα νέο πολιτικό (από μεγάλη οικογένεια) με υποστήριξη από τα μεγάλα χωριά του δήμου.
Ο Μαργέλης βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία οι μετακινήσεις του στα χωριά του δήμου είναι δύσκολες,ο προεκλογικός του αγώνας δεν αποδίδει ,με αποτέλεσμα να χάσει την δημαρχία.
Μετά την εκλογική του ήττα αποσύρεται στο χωριό του το Μαργέλι και δεν μετέχει πλέον στα κοινά.
Μια χειμωνιάτικη μέρα του Δεκέμβρη του 1889 ο γιός του Δημήτρης λογομάχησε για πολιτικούς λόγους με τον Λεωνίδα Λαμπρόπουλο έξω από το μαντρί του τελευταίου, της λογομαχίας ακολούθησε συμπλοκή κατά την διάρκεια της οποίας ο Δημήτρης Μαργέλλης τραυμάτισε τον Λαμπρόπουλο. (σ.σ. η οικογένεια Μαργέλη στήριζε την παράταξη του Νικολάου Μισυρλή και η οικογένεια Λαμπρόπουλου την παράταξη του Νικολάου Καραπαύλου.)
Τα πολιτικά πάθη την περίοδο αυτή είχαν οξυνθεί πολύ , οι καυγάδες και οι μικροσυμπλοκές ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Μετά τον τραυματισμό του Λεωνίδα Λαμπρόπουλου ο αδελφός του Περικλής οπλοφορώντας πήγε στο σπίτι των Μαργελαίων με σκοπό να πάρει εκδίκηση .Από τις φωνές του βγήκε στο παράθυρο ο Αθανάσιος Μαργέλης προσπαθώντας να ηρεμήσει τον ευρισκόμενο σε έξαλλη κατάσταση Περικλή Λαμπρόπουλο .
Στην λογομαχία τους επάνω χωρίς κανένα ενδοιασμό ο Λαμπρόπουλος πυροβόλησε τον Αθανάσιο Μαργέλη τραυματιζοντάς τον σοβαρά και την επόμενη ημέρα επήλθε ο θανατός του .
Μετά την δολοφονία του Δημάρχου Μαργέλη η οικογένεια Λαμπρόπουλου αποχώρησε από το χωριό και εγκαταστάθηκε σε άλλα χωριά του Δήμου ( Σκάρμιγκα κλπ).φοβούμενοι για αντίποινα και βεντέτα,
Στην κηδεία του Μαργέλη συνέρευσε πλήθος κόσμου από όλο τον δήμο διότι ήταν ιδαίτερα δημοφιλής αλλά και γιατί κατά την διάρκεια της θητείας του είχε βοηθήσει πολλές φτωχές και αδύναμες οικογένειες της Βουφράδας
Ο κομματικός φανατισμός και τα πολιτικά πάθη στην χώρα μας
( από την ανεξαρτησία της έως σήμερα ) είναι υπεύθυνα για πολλές τραγωδίες και συμφορές που έχουν συμβεί σε αυτό τον τόπο.
Τα θύματα είναι χιλιάδες και κάθε γωνιά της πατρίδας μας έχει θρηνήσει τους δικούς της νεκρούς.
Στον δήμο Βουφράδος ένα από τα θύματα αυτής της κατάρας ήταν και ο δήμαρχος Αθανάσιος Μαργέλης
Ο αγώνας για τον έλεχγο του δήμου ήταν καθημερινός και οι προσωπικές αντιδικίες είχαν ξεπεράσει κάθε όριο ,οι πολίτες είχαν μοιραστεί σε στρατόπεδα , ο κάθε αντίπαλος ήταν θανάσιμος εχθρός.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σχεδόν καθημερινές συμπλοκές οι οποίες επέφεραν τελικά και την δολοφονία του δημάρχου Αθαν. Μαργέλη
Ποιος ήταν ο Μαργέλης ?
Ο Μαργέλης καταγόταν από το ομώνυμο χωριό του δήμου Βουφράδος , Μαργέλι και η οικογενειά του κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 αλλά και στα μετεπαναστατικά χρόνια έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή , για αυτό τον λόγο τιμήθηκαν ο ίδιος αλλά και ο πατέρας του με την εκλογή τους στον θώκο του Δημάρχου Βουφράδος..
Η πρώτη εκλογή του , σαν επαρχιακού συμβούλου Πυλίας έγινε το 1852 με την υποστήριξη του πατέρα του που ήταν δήμαρχος Βουφράδος.
Το 1879 θέτει υποψηφιότητα για δήμαρχος Βουφράδος , αλλά δεν εκλέγεται,αυτό όμως δεν τον λυγίζει και ξαναβάζει υποψηφιότητα στις επόμενες δημοτικές εκλογές το 1883 και κατορθώνει να πάρει την δημαρχία.
Το έργο που προσέφερε στην περιοχή στην διάρκεια της θητείας του ήταν σημαντικό .
Στις εκλογές του 1887 είναι και πάλι υποψήφιος για την δημαρχία με πολιτικό αντίπαλο τον Αναστάσιο Τσαπόγα ένα νέο πολιτικό (από μεγάλη οικογένεια) με υποστήριξη από τα μεγάλα χωριά του δήμου.
Ο Μαργέλης βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία οι μετακινήσεις του στα χωριά του δήμου είναι δύσκολες,ο προεκλογικός του αγώνας δεν αποδίδει ,με αποτέλεσμα να χάσει την δημαρχία.
Μετά την εκλογική του ήττα αποσύρεται στο χωριό του το Μαργέλι και δεν μετέχει πλέον στα κοινά.
Μια χειμωνιάτικη μέρα του Δεκέμβρη του 1889 ο γιός του Δημήτρης λογομάχησε για πολιτικούς λόγους με τον Λεωνίδα Λαμπρόπουλο έξω από το μαντρί του τελευταίου, της λογομαχίας ακολούθησε συμπλοκή κατά την διάρκεια της οποίας ο Δημήτρης Μαργέλλης τραυμάτισε τον Λαμπρόπουλο. (σ.σ. η οικογένεια Μαργέλη στήριζε την παράταξη του Νικολάου Μισυρλή και η οικογένεια Λαμπρόπουλου την παράταξη του Νικολάου Καραπαύλου.)
Τα πολιτικά πάθη την περίοδο αυτή είχαν οξυνθεί πολύ , οι καυγάδες και οι μικροσυμπλοκές ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Μετά τον τραυματισμό του Λεωνίδα Λαμπρόπουλου ο αδελφός του Περικλής οπλοφορώντας πήγε στο σπίτι των Μαργελαίων με σκοπό να πάρει εκδίκηση .Από τις φωνές του βγήκε στο παράθυρο ο Αθανάσιος Μαργέλης προσπαθώντας να ηρεμήσει τον ευρισκόμενο σε έξαλλη κατάσταση Περικλή Λαμπρόπουλο .
Στην λογομαχία τους επάνω χωρίς κανένα ενδοιασμό ο Λαμπρόπουλος πυροβόλησε τον Αθανάσιο Μαργέλη τραυματιζοντάς τον σοβαρά και την επόμενη ημέρα επήλθε ο θανατός του .
Μετά την δολοφονία του Δημάρχου Μαργέλη η οικογένεια Λαμπρόπουλου αποχώρησε από το χωριό και εγκαταστάθηκε σε άλλα χωριά του Δήμου ( Σκάρμιγκα κλπ).φοβούμενοι για αντίποινα και βεντέτα,
Στην κηδεία του Μαργέλη συνέρευσε πλήθος κόσμου από όλο τον δήμο διότι ήταν ιδαίτερα δημοφιλής αλλά και γιατί κατά την διάρκεια της θητείας του είχε βοηθήσει πολλές φτωχές και αδύναμες οικογένειες της Βουφράδας
Γιώργος Τσαπόγας
Γιώργος Τσαπόγας δήμαρχος το 1891
Παραμονές των εκλογών του 1891 είχαμε την σύγκρουση των αδελφών Τσαπόγα του Δημάρχου Αναστάσιου και του Γιώργου.
Αιτία της σύγκρουσης ήταν η απόφαση του Αναστάσιου να μην διεκδικήσει πάλι την Δημαρχία , αυτό εξόργισε τον Γιώργο (ό οποίος πιεζόταν από τους πολιτικούς φίλους της οικογένειας Τσαπόγα ) να κατέβει ο ίδιος στις εκλογές και να συγκρουστεί πολιτικά με την οικογένεια Μαργέλη .
Η εκλογική αναμέτρηση που ακολούθησε ήταν σκληρή και στον εκλογικό αγώνα χρησιμοποιήθηκε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Τελικά η κ’αλπη ανέδειξε νικητή και νέο δήμαρχο Βουφράδος τον Γιώργο Τσαπόγα.
Σαν δήμαρχος έγραψε ιστορία παρέμεινε στον δημαρχιακό θώκο επί 21 συνεχή χρόνια (έως την διάλυση των δήμων το 1912 )κερδίζοντας 6 συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις,
Ο Γιώργος Τσαπόγας δεν είχε σπουδαίες γραμματικές γνώσεις αλλά είχε πολλά προτερήματα.
Ένα από αυτά ήταν οι χαμηλοί τόνοι που κρατούσε απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και ο σεβασμός που έδειχνε για αυτούς ακόμα και σε δημόσιους χώρους.
Πέθανε το 1923 αφού πρόλαβε να δεί τον γιό του Δημήτριο ( Στρατιωτικό γιατρό ) Βουλευτή Μεσσηνίας με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εθνικές εκλογές του 1923.
Παραμονές των εκλογών του 1891 είχαμε την σύγκρουση των αδελφών Τσαπόγα του Δημάρχου Αναστάσιου και του Γιώργου.
Αιτία της σύγκρουσης ήταν η απόφαση του Αναστάσιου να μην διεκδικήσει πάλι την Δημαρχία , αυτό εξόργισε τον Γιώργο (ό οποίος πιεζόταν από τους πολιτικούς φίλους της οικογένειας Τσαπόγα ) να κατέβει ο ίδιος στις εκλογές και να συγκρουστεί πολιτικά με την οικογένεια Μαργέλη .
Η εκλογική αναμέτρηση που ακολούθησε ήταν σκληρή και στον εκλογικό αγώνα χρησιμοποιήθηκε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Τελικά η κ’αλπη ανέδειξε νικητή και νέο δήμαρχο Βουφράδος τον Γιώργο Τσαπόγα.
Σαν δήμαρχος έγραψε ιστορία παρέμεινε στον δημαρχιακό θώκο επί 21 συνεχή χρόνια (έως την διάλυση των δήμων το 1912 )κερδίζοντας 6 συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις,
Ο Γιώργος Τσαπόγας δεν είχε σπουδαίες γραμματικές γνώσεις αλλά είχε πολλά προτερήματα.
Ένα από αυτά ήταν οι χαμηλοί τόνοι που κρατούσε απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και ο σεβασμός που έδειχνε για αυτούς ακόμα και σε δημόσιους χώρους.
Πέθανε το 1923 αφού πρόλαβε να δεί τον γιό του Δημήτριο ( Στρατιωτικό γιατρό ) Βουλευτή Μεσσηνίας με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εθνικές εκλογές του 1923.
Αθανάσιος Μαργέλης-Αναστάσιος Τσαπόγας
Αθανάσιος Μαργέλης-Αναστάσιος Τσαπόγας:
Δυο πετυχημένοι δήμαρχοι...
Μετά την αποχώρηση ,ύστερα από 12 χρόνια στον δημαρχιακό θώκο του Νίκου Σκαλτσή ,τον Δήμο Βουφράδος εξουσιάζουν δύο οικογένειες .
Η οικογένεια Μαργέλη και η οικογένεια Τσαπόγα με κύριους εκπροσώπους για την οικογένεια Μαργέλη τον Αθανάσιο και για την οικογένεια Τσαπόγα τον Αναστάσιο .
Η προσωπική τους εχθρότητα ξεπέρασε κάθε όριο ,σε κάθε χωριό σε κάθε σπίτι του δήμου ήταν αναρτημένες στις αυλόπορτες η φωτογραφία τους ανάλογα με την προτίμηση που είχε ο κάθε νοικοκύρης στο προσωπό τους και σύμφωνα με την πολιτική του τοποθέτηση.
Η πολιτική πόλωση που είχε επέλθει στα χωριά του δήμου ήταν πρωτόγνωρη οι καυγάδες και οι συγκρούσεις μεταξύ των υποστηρικτών τους ήταν σύνηθες καθημερινό φαινόμενο .
Το αποτέλεσμα της πόλωσης ήταν όμως τραγικό για την οικογένεια Μαργέλη ,δύο μέλη της οποίας δολοφονηθήκαν από πολιτικούς της αντιπάλους υποστηρικτές της οικογένειας Τσαπόγα.
Δυο πετυχημένοι δήμαρχοι...
Μετά την αποχώρηση ,ύστερα από 12 χρόνια στον δημαρχιακό θώκο του Νίκου Σκαλτσή ,τον Δήμο Βουφράδος εξουσιάζουν δύο οικογένειες .
Η οικογένεια Μαργέλη και η οικογένεια Τσαπόγα με κύριους εκπροσώπους για την οικογένεια Μαργέλη τον Αθανάσιο και για την οικογένεια Τσαπόγα τον Αναστάσιο .
Η προσωπική τους εχθρότητα ξεπέρασε κάθε όριο ,σε κάθε χωριό σε κάθε σπίτι του δήμου ήταν αναρτημένες στις αυλόπορτες η φωτογραφία τους ανάλογα με την προτίμηση που είχε ο κάθε νοικοκύρης στο προσωπό τους και σύμφωνα με την πολιτική του τοποθέτηση.
Η πολιτική πόλωση που είχε επέλθει στα χωριά του δήμου ήταν πρωτόγνωρη οι καυγάδες και οι συγκρούσεις μεταξύ των υποστηρικτών τους ήταν σύνηθες καθημερινό φαινόμενο .
Το αποτέλεσμα της πόλωσης ήταν όμως τραγικό για την οικογένεια Μαργέλη ,δύο μέλη της οποίας δολοφονηθήκαν από πολιτικούς της αντιπάλους υποστηρικτές της οικογένειας Τσαπόγα.
Νίκος Σκαλτσής
Νίκος Σκαλτσής: Δήμαρχος την περίοδο 1870-1882
Για δώδεκα συνεχή χρόνια (1870-1882) δήμαρχος του δήμου Βουφράδος ήταν ο Νίκος Σκαλτσής ,γιός του μεγάλου αγωνιστή του 1821 Κυριάκου Σκαλτσή .
Πρωτοεξελέγη στις εκλογές του 1870 μια χρονιά που ο δήμος Βουφράδος όπως άλλωστε και όλη η χώρα ζούσε κάτω από τον φόβο της ληστοκρατίας .
Η περιοχή του δήμου είχε γεμίσει στρατιωτικά αποσπάσματα που κυνηγούσαν ληστές και φυγόδικους στα βουνά του δήμου. Σε καταδίωξη φυγόδικων το 1875 στο Μανιάκι τραυματίστηκε σοβαρά ο δημαρχιακός πάρεδρος Μανιακίου , Γ. Παναγιωτόπουλος .
Αυτό το γεγονός ανάγκασε τον δήμαρχο Σκαλτσή να πάρει δραστικά μέτρα κατά των φυγόδικων επιβάλλοντας σκληρές ποινές σε όσους κατοίκους έκρυβαν ή υπέθαλπταν ληστές.
Ο Νίκος Σκαλτσής έδωσε λύσεις σε πολλά προβλήματα των κατοίκων ,απέκτησε την φήμη του δίκαιου και ειλικρινή πολιτικού και οι δημότες τον τίμησαν με την ψήφο τους σε τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.
Στις εκλογές του 1879 πολιτικούς αντιπάλους είχε τον Αθανάσιο Μαργέλη και τον Νικόλαο Τσαπόγα πολιτικούς που κυριάρχησαν στα δημοτικά δρώμενα του δήμου Βουφράδος τα επόμενα χρόνια.
Οι εκλογές ήταν δύσκολες αλλά κατόρθωσε να επανεκλεγεί .Στην διάρκεια της θητείας του κατόρθωσε να μετριάσει τα πολιτικά πάθη και χαρακτηριζόταν από σωφροσύνη και τιμιότητα .
Μετά τον θάνατο του η περιοχή του δήμου ξανάζησε μεγάλα πολιτικά πάθη από τις οικογένειες που επικράτησαν στα δημοτικά δρώμενα και όλοι αναζητούσαν τον σοφό και συνετό Νέστωρα του δήμου όπως τον αποκαλούσαν εχθροί και φίλοι σε όλη την διάρκεια της θητείας του
Για δώδεκα συνεχή χρόνια (1870-1882) δήμαρχος του δήμου Βουφράδος ήταν ο Νίκος Σκαλτσής ,γιός του μεγάλου αγωνιστή του 1821 Κυριάκου Σκαλτσή .
Πρωτοεξελέγη στις εκλογές του 1870 μια χρονιά που ο δήμος Βουφράδος όπως άλλωστε και όλη η χώρα ζούσε κάτω από τον φόβο της ληστοκρατίας .
Η περιοχή του δήμου είχε γεμίσει στρατιωτικά αποσπάσματα που κυνηγούσαν ληστές και φυγόδικους στα βουνά του δήμου. Σε καταδίωξη φυγόδικων το 1875 στο Μανιάκι τραυματίστηκε σοβαρά ο δημαρχιακός πάρεδρος Μανιακίου , Γ. Παναγιωτόπουλος .
Αυτό το γεγονός ανάγκασε τον δήμαρχο Σκαλτσή να πάρει δραστικά μέτρα κατά των φυγόδικων επιβάλλοντας σκληρές ποινές σε όσους κατοίκους έκρυβαν ή υπέθαλπταν ληστές.
Ο Νίκος Σκαλτσής έδωσε λύσεις σε πολλά προβλήματα των κατοίκων ,απέκτησε την φήμη του δίκαιου και ειλικρινή πολιτικού και οι δημότες τον τίμησαν με την ψήφο τους σε τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.
Στις εκλογές του 1879 πολιτικούς αντιπάλους είχε τον Αθανάσιο Μαργέλη και τον Νικόλαο Τσαπόγα πολιτικούς που κυριάρχησαν στα δημοτικά δρώμενα του δήμου Βουφράδος τα επόμενα χρόνια.
Οι εκλογές ήταν δύσκολες αλλά κατόρθωσε να επανεκλεγεί .Στην διάρκεια της θητείας του κατόρθωσε να μετριάσει τα πολιτικά πάθη και χαρακτηριζόταν από σωφροσύνη και τιμιότητα .
Μετά τον θάνατο του η περιοχή του δήμου ξανάζησε μεγάλα πολιτικά πάθη από τις οικογένειες που επικράτησαν στα δημοτικά δρώμενα και όλοι αναζητούσαν τον σοφό και συνετό Νέστωρα του δήμου όπως τον αποκαλούσαν εχθροί και φίλοι σε όλη την διάρκεια της θητείας του
Δημητρακόπουλος ή Δημητρακάς
Δημητρακόπουλος ή Δημητρακάς δήμαρχος το 1866
Στις εκλογές του 1866 αντιμέτωπος του δημάρχου Σπύρου Ζανιώτη ήταν ο Δημητρακόπουλος Νικόλαος ή Δημητρακάς . Μετά από μια σκληρή εκλογική μάχη ο Δημητρακάς κέρδισε την Δημαρχία αναλαμβάνοντας δήμαρχος στις 22 Μαρτίου 1866 .
Η δημαρχιακή του πορεία συνέπεσε με μια δύσκολη στιγμή για τον δήμο στην περιοχ΄ή του οποίου είχαν αρχίσει να καταφθάνουν φυγόδικοι και ανθούσε η ληστοκρατία .
Οι κάτοικοι θεώρησαν υπεύθυνο της δημιουργηθείσας κατάστασης τον δήμαρχο Δημητρακόπουλο που δεν έλαβε δραστικά μέτρα εναντίον των φυγόδικων και στις δημοτικές εκλογές του 1870 που πολιτικό του αντίπαλο είχε τον Νικόλαο Σκαλτσή έχασε την εκλογική αναμέτρηση με μεγάλη διαφορά ψήφων
Στις εκλογές του 1866 αντιμέτωπος του δημάρχου Σπύρου Ζανιώτη ήταν ο Δημητρακόπουλος Νικόλαος ή Δημητρακάς . Μετά από μια σκληρή εκλογική μάχη ο Δημητρακάς κέρδισε την Δημαρχία αναλαμβάνοντας δήμαρχος στις 22 Μαρτίου 1866 .
Η δημαρχιακή του πορεία συνέπεσε με μια δύσκολη στιγμή για τον δήμο στην περιοχ΄ή του οποίου είχαν αρχίσει να καταφθάνουν φυγόδικοι και ανθούσε η ληστοκρατία .
Οι κάτοικοι θεώρησαν υπεύθυνο της δημιουργηθείσας κατάστασης τον δήμαρχο Δημητρακόπουλο που δεν έλαβε δραστικά μέτρα εναντίον των φυγόδικων και στις δημοτικές εκλογές του 1870 που πολιτικό του αντίπαλο είχε τον Νικόλαο Σκαλτσή έχασε την εκλογική αναμέτρηση με μεγάλη διαφορά ψήφων
Θεόδωρος Μαργέλης
Θεόδωρος Μαργέλης δήμαρχος το 1852
Ο Θεόδωρος Μαργέλης διορίστηκε με το Β.Δ της 28ης Φεβρουρίου 1852 ΦΕΚ .14/4/1852 σαν αξιωματικός της Επανάστασης του 1821 με Δημαρχιακούς Παρέδρους τους επίσης αγωνιστές της επανάστασης του 1821 Αθανάσιο Λαμπρόπουλο για το Μαργέλι ,Πέτρο Πετρόπουλο για το Μανιάκι, Παναγιώτη Αναστασόπουλο για το Κοντογόνι.
Μετά από θητεία Δύο χρόνων με νέο Βασιλικό Διάταγμα της 9ης Σεπτεμβρίου 1854 ΦΕΚ 42/19-10-1854 επαναδιορίστηκε δήμαρχος Βουφράδος.
Στις εκλογές που έγιναν στις 24 Νοεμβρίου 1860 κατόρθωσε να εκλεγεί για πρώτη φορά από λαϊκή ψήφο δήμαρχος.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1860 ταμίας στο δήμο υπηρετούσε ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο οποίος και απολύθηκε από το δήμαρχο για άγνωστους λόγους (ΦΕΚ 52/25- 10-1860) και λίγους μήνες αργότερα, με το Β.Δ. της 31ης-1-1861 επαναδιορίστηκε ταμίας του δήμου ο Νικόλαος Κωστόπουλος (ΦΕΚ 19/2-6-1861), που είχε και πάλι χρηματίσει ταμίας την περίοδο 1835-1842 και το 1858.
Στις 17 Αυγούστου 1863 απολύθηκε και πάλι από το δήμο ο Νικόλαος Κωστόπουλος και στη θέση του διορίστηκε ο Κωνσταντίνος Φιλόπουλος (ΦΕΚ 37/21-10-1863).
Η θητεία του Θεόδωρου Μαργέλη στον δήμο Βουφράδος ήταν αμφιλεγόμενη πολλοί τον κατηγόρησαν για αυταρχισμό και εγκληματικές πράξεις τον κατηγόρησαν επίσης σαν υπόδικο και πολλές φορές έγινε στόχος του τύπου της εποχής .
Ταυτίστηκε απόλυτα με το καθεστώς του Όθωνα με αποτέλεσμα η επαναστατική κυβέρνηση με το Βασιλικό διάταγμα της 9ης-10-1863 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 39/7-11-1863 τον απέλυσε από τη θέση του δημάρχου
Ο Θεόδωρος Μαργέλης διορίστηκε με το Β.Δ της 28ης Φεβρουρίου 1852 ΦΕΚ .14/4/1852 σαν αξιωματικός της Επανάστασης του 1821 με Δημαρχιακούς Παρέδρους τους επίσης αγωνιστές της επανάστασης του 1821 Αθανάσιο Λαμπρόπουλο για το Μαργέλι ,Πέτρο Πετρόπουλο για το Μανιάκι, Παναγιώτη Αναστασόπουλο για το Κοντογόνι.
Μετά από θητεία Δύο χρόνων με νέο Βασιλικό Διάταγμα της 9ης Σεπτεμβρίου 1854 ΦΕΚ 42/19-10-1854 επαναδιορίστηκε δήμαρχος Βουφράδος.
Στις εκλογές που έγιναν στις 24 Νοεμβρίου 1860 κατόρθωσε να εκλεγεί για πρώτη φορά από λαϊκή ψήφο δήμαρχος.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1860 ταμίας στο δήμο υπηρετούσε ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο οποίος και απολύθηκε από το δήμαρχο για άγνωστους λόγους (ΦΕΚ 52/25- 10-1860) και λίγους μήνες αργότερα, με το Β.Δ. της 31ης-1-1861 επαναδιορίστηκε ταμίας του δήμου ο Νικόλαος Κωστόπουλος (ΦΕΚ 19/2-6-1861), που είχε και πάλι χρηματίσει ταμίας την περίοδο 1835-1842 και το 1858.
Στις 17 Αυγούστου 1863 απολύθηκε και πάλι από το δήμο ο Νικόλαος Κωστόπουλος και στη θέση του διορίστηκε ο Κωνσταντίνος Φιλόπουλος (ΦΕΚ 37/21-10-1863).
Η θητεία του Θεόδωρου Μαργέλη στον δήμο Βουφράδος ήταν αμφιλεγόμενη πολλοί τον κατηγόρησαν για αυταρχισμό και εγκληματικές πράξεις τον κατηγόρησαν επίσης σαν υπόδικο και πολλές φορές έγινε στόχος του τύπου της εποχής .
Ταυτίστηκε απόλυτα με το καθεστώς του Όθωνα με αποτέλεσμα η επαναστατική κυβέρνηση με το Βασιλικό διάταγμα της 9ης-10-1863 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 39/7-11-1863 τον απέλυσε από τη θέση του δημάρχου
Σπύρος Ζανιώτης
Σπύρος Ζανιώτης: Δήμαρχος Βουφράσου 1844
Στη δεύτερη περίοδο μετά την κατάργηση και συγχώνευση ( 1840 )των δήμων της Πυλίας το 1844 Δήμαρχος Βουβράδος ή Βουφράσου ήταν ο παλιός αγωνιστής του 1821 Σπύρος Ζανιώτης από την Πελεκανάδα .
Η θητεία του στον Δήμο ήταν μικρή διότι απολύθηκε από την κυβέρνηση Κωλέττη που κέρδισε τις εκλογές του Ιουλίου του 1844 ,η οποία ακύρωσε το Σύνταγμα και άρχισε ένα πρωτοφανή διωγμό όλων τον πολιτικών της αντιπάλων.
Ο Σπύρος Ζανιώτης κατηγορήθηκε για κατάχρηση στην φορολογία αιγοπροβάτων της περιοχής του δήμου Βουφράδος και τον Μάιο του 1845 επαύθη από δήμαρχος..
Οι κομματάρχες του Κωλέττη φοβούμενοι το λαικό έρεισμα του είχε ο Ζανιώτης αποφάσισαν να τον εξοντώσουν πολιτικά .
Τον Αύγουστο του 1845 τοποθετείται αστυνόμος του Δήμου ο Σπύρος Μπουρμπουχάκης με σκοπό να τρομοκρατήσει τους φίλους και οπαδούς του Ζανιώτη προκειμένου να τον εγκαταλείψουν .
Σε βοήθεια του αστυνόμου Μπουρμπουχάκη έρχεται η ομάδα του Γερμανού Μαυρομιχάλη με 80 οπλοφόρους οι οποίοι γυρνάνε όλα τα χωριά του δήμου τρομοκρατώντας τους υποστηρικτές του Ζανιώτη. Στις εκλογές που γίνονται τον ίδιο χρόνο ο Σπύρος Ζανιώτης κερδίζει πανηγυρικά την εκλογική αναμέτρηση.
Με την εγκατάσταση του Ζανιώτη στο Δημαρχείο οι Κωλλετικοί τον κατηγορούν πάλι για κατάχρηση και η κυβέρνηση τον θέτει πάλι σε αργία μέχρι να γίνει η δίκη του.
Η δίκη έγινε τον Νοέμβριο του 1846 μέσα σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει οι υποστηρικτές του Ζανιώτη στο Δικαστήριο .Η απόφαση του δικαστηρίου αθώωσε τον Ζανιώτη και αν’ελαβε πάλι καθήκοντα.
Οι Κωλλετικοί δεν το έβαλαν κάτω ήθελαν πάσι θυσία τον Ζανιώτη εκτός δήμου .Με απόφαση του ο Έπαρχος Πυλίας τον παύει από δήμαρχο αγνοώντας την δικαστική απόφαση και τον θέτει σε κατ΄οίκον περιοσμόν μαζί με τον Γραμματέα του Δήμου Ιωάννη Παπαδόπουλο .
Την απόφαση του Επάρχου την επικύρωσε ο Νομάρχης Μεσσηνίας Αμβροσιάδης ο οποίος έπαυσε με διάταγμα του τον Σπύρο Ζανιώτη από δήμαρχο οριστικά
Στη δεύτερη περίοδο μετά την κατάργηση και συγχώνευση ( 1840 )των δήμων της Πυλίας το 1844 Δήμαρχος Βουβράδος ή Βουφράσου ήταν ο παλιός αγωνιστής του 1821 Σπύρος Ζανιώτης από την Πελεκανάδα .
Η θητεία του στον Δήμο ήταν μικρή διότι απολύθηκε από την κυβέρνηση Κωλέττη που κέρδισε τις εκλογές του Ιουλίου του 1844 ,η οποία ακύρωσε το Σύνταγμα και άρχισε ένα πρωτοφανή διωγμό όλων τον πολιτικών της αντιπάλων.
Ο Σπύρος Ζανιώτης κατηγορήθηκε για κατάχρηση στην φορολογία αιγοπροβάτων της περιοχής του δήμου Βουφράδος και τον Μάιο του 1845 επαύθη από δήμαρχος..
Οι κομματάρχες του Κωλέττη φοβούμενοι το λαικό έρεισμα του είχε ο Ζανιώτης αποφάσισαν να τον εξοντώσουν πολιτικά .
Τον Αύγουστο του 1845 τοποθετείται αστυνόμος του Δήμου ο Σπύρος Μπουρμπουχάκης με σκοπό να τρομοκρατήσει τους φίλους και οπαδούς του Ζανιώτη προκειμένου να τον εγκαταλείψουν .
Σε βοήθεια του αστυνόμου Μπουρμπουχάκη έρχεται η ομάδα του Γερμανού Μαυρομιχάλη με 80 οπλοφόρους οι οποίοι γυρνάνε όλα τα χωριά του δήμου τρομοκρατώντας τους υποστηρικτές του Ζανιώτη. Στις εκλογές που γίνονται τον ίδιο χρόνο ο Σπύρος Ζανιώτης κερδίζει πανηγυρικά την εκλογική αναμέτρηση.
Με την εγκατάσταση του Ζανιώτη στο Δημαρχείο οι Κωλλετικοί τον κατηγορούν πάλι για κατάχρηση και η κυβέρνηση τον θέτει πάλι σε αργία μέχρι να γίνει η δίκη του.
Η δίκη έγινε τον Νοέμβριο του 1846 μέσα σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει οι υποστηρικτές του Ζανιώτη στο Δικαστήριο .Η απόφαση του δικαστηρίου αθώωσε τον Ζανιώτη και αν’ελαβε πάλι καθήκοντα.
Οι Κωλλετικοί δεν το έβαλαν κάτω ήθελαν πάσι θυσία τον Ζανιώτη εκτός δήμου .Με απόφαση του ο Έπαρχος Πυλίας τον παύει από δήμαρχο αγνοώντας την δικαστική απόφαση και τον θέτει σε κατ΄οίκον περιοσμόν μαζί με τον Γραμματέα του Δήμου Ιωάννη Παπαδόπουλο .
Την απόφαση του Επάρχου την επικύρωσε ο Νομάρχης Μεσσηνίας Αμβροσιάδης ο οποίος έπαυσε με διάταγμα του τον Σπύρο Ζανιώτη από δήμαρχο οριστικά
Ο Πρώτος Δήμαρχος
Αθανάσιος Φράγκος: Ο πρώτος δήμαρχος...
Πρώτη έδρα του νεοσύστατου δήμου Βουφράσου
(Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836.) ορίστηκε το Βλαχόπουλο με πρώτο διορισμένο δήμαρχο τον Αθανάσιο Φράγκο ,η απόφαση του διορισμού του δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 4 της 14ης Φεβρουαρίου 1836 και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836.και τον αποτελούσαν τα χωριά:
1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή.
Ο δήμος ήταν μικρός σε έκταση με λίγους οικονομικούς πόρους από την τοπική φορολογία και ο Αθανάσιος Φράγκος που είχε λάβει μέρος στον αγώνα και είχε υπηρετήσει το Βλαχόπουλο σαν Δημοπρόκριτος σε όλη την διάρκεια του αγώνα και είχε κατορθώσει να αποκτήσει την φήμη του ικανού ,θεωρήθηκε σαν ο ποιο κατάλληλος να αναλάβει τα ηνία του νεοσύστατου δήμου.
Ο Αθανάσιος Φράγκος ήταν γνώστης των προβλημάτων της περιοχής και την εποχή του 1830 που στο Βλαχόπουλο και το Χατζή μεσουρανούσαν τα ονόματα των,Θεόδωρου Γιάνναρη ,και Αλεβίζου Ρένεση αυτός κατόρθωσε να εκλεγεί μαζί με τους Σταμάτη Σικαλιά ,Δημήτρη Ψώνη και Γιαννάκη Ρένεση σαν Δικαστικός Σύμβουλος, σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 2070 διαταγή του διοικητή των μεσσηνιακών φρουρίων Κωνσταντίνου Ράμφου.
Αυτό φανερώνει ότι έχαιρε της εμπιστοσύνης των κατοίκων της περιοχής ,οι οποίοι στο πρόσωπο του έβλεπαν μια συνετή και δίκαιη προσωπικότητα.
Τον εισπράκτορα του δήμου Κ.Βάλια αντικατέστησε το 1837 ο Ι.Ζέρβας ο οποίος διορίστηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1837 και ο διορισμός του δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 33/2-10-1937.
Ο Αθανάσιος Φράγκος υπηρετούσε σαν δήμαρχος το 1838 όταν ξέσπασε η αντιβαυαρική κινητοποίηση των κατοίκων σε συμπαράσταση του Βασίλη Μανιάτη ,η στάση του Αθανάσιου Φράγκου μάλλον ήταν φιλοβαυαρική γιατί με την κατάργηση – συγχώνευση των δήμων της Πυλίας που έκανε ο Όθωνας το 1840 παρέμεινε δήμαρχος όταν οι μισοί κάτοικοι είχαν εκδιωχθεί από τα χωριά του δήμου από τις Βαυαρικές δυνάμεις
Πρώτη έδρα του νεοσύστατου δήμου Βουφράσου
(Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836.) ορίστηκε το Βλαχόπουλο με πρώτο διορισμένο δήμαρχο τον Αθανάσιο Φράγκο ,η απόφαση του διορισμού του δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 4 της 14ης Φεβρουαρίου 1836 και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836.και τον αποτελούσαν τα χωριά:
1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή.
Ο δήμος ήταν μικρός σε έκταση με λίγους οικονομικούς πόρους από την τοπική φορολογία και ο Αθανάσιος Φράγκος που είχε λάβει μέρος στον αγώνα και είχε υπηρετήσει το Βλαχόπουλο σαν Δημοπρόκριτος σε όλη την διάρκεια του αγώνα και είχε κατορθώσει να αποκτήσει την φήμη του ικανού ,θεωρήθηκε σαν ο ποιο κατάλληλος να αναλάβει τα ηνία του νεοσύστατου δήμου.
Ο Αθανάσιος Φράγκος ήταν γνώστης των προβλημάτων της περιοχής και την εποχή του 1830 που στο Βλαχόπουλο και το Χατζή μεσουρανούσαν τα ονόματα των,Θεόδωρου Γιάνναρη ,και Αλεβίζου Ρένεση αυτός κατόρθωσε να εκλεγεί μαζί με τους Σταμάτη Σικαλιά ,Δημήτρη Ψώνη και Γιαννάκη Ρένεση σαν Δικαστικός Σύμβουλος, σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 2070 διαταγή του διοικητή των μεσσηνιακών φρουρίων Κωνσταντίνου Ράμφου.
Αυτό φανερώνει ότι έχαιρε της εμπιστοσύνης των κατοίκων της περιοχής ,οι οποίοι στο πρόσωπο του έβλεπαν μια συνετή και δίκαιη προσωπικότητα.
Τον εισπράκτορα του δήμου Κ.Βάλια αντικατέστησε το 1837 ο Ι.Ζέρβας ο οποίος διορίστηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1837 και ο διορισμός του δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 33/2-10-1937.
Ο Αθανάσιος Φράγκος υπηρετούσε σαν δήμαρχος το 1838 όταν ξέσπασε η αντιβαυαρική κινητοποίηση των κατοίκων σε συμπαράσταση του Βασίλη Μανιάτη ,η στάση του Αθανάσιου Φράγκου μάλλον ήταν φιλοβαυαρική γιατί με την κατάργηση – συγχώνευση των δήμων της Πυλίας που έκανε ο Όθωνας το 1840 παρέμεινε δήμαρχος όταν οι μισοί κάτοικοι είχαν εκδιωχθεί από τα χωριά του δήμου από τις Βαυαρικές δυνάμεις
Εμβλημα Δήμου
Το έμβλημα του δήμου
Όπως για την ονομασία, έτσι και για το έμβλημα επικράτησε η αντίληψη της πλήρους εξάλειψης όλων των στοιχείων που θύμιζαν οθωμανικό ζυγό. Με τη χάραξη των πρώτων σφραγίδων ασχολήθηκε ο Konrand Lange, και ο Έλληνας χαράκτης Κόντος, μετά τη βασιλική απόφαση της 15ης Αυγούστου 1835. Η σφραγίδα του δήμου Βουφράσου στην αρχή ήταν κυκλική χωρίς κανένα έμβλημα. Το δημοτικό συμβούλιο, το έτος 1882, πήρε απόφαση να τεθεί ως έμβλημα στη σφραγίδα του δήμου "τράγος" (Αρχαιολογική Εταιρεία, Αρχείο Παναγιώτη Ευστρατιάδη / αριθμός πρωτ. 2099/2 Ματρίου 1882). Η απόφαση αυτή δεν έγινε δεκτή, και κατόπιν γνωμοδότησης του αρχαιολόγου και υπεύθυνου για αυτά τα ζητήματα Π. Ευστρατιάδη, επελέγη ως έμβλημα ένα βόδι που βαδίζει, το οποίο επικυρώθηκε με το βασιλικό διάταγμα της 16ης Μαΐου 1882 (ΦΕΚ 89, σελίδα 472 κ.ε.).
Όπως για την ονομασία, έτσι και για το έμβλημα επικράτησε η αντίληψη της πλήρους εξάλειψης όλων των στοιχείων που θύμιζαν οθωμανικό ζυγό. Με τη χάραξη των πρώτων σφραγίδων ασχολήθηκε ο Konrand Lange, και ο Έλληνας χαράκτης Κόντος, μετά τη βασιλική απόφαση της 15ης Αυγούστου 1835. Η σφραγίδα του δήμου Βουφράσου στην αρχή ήταν κυκλική χωρίς κανένα έμβλημα. Το δημοτικό συμβούλιο, το έτος 1882, πήρε απόφαση να τεθεί ως έμβλημα στη σφραγίδα του δήμου "τράγος" (Αρχαιολογική Εταιρεία, Αρχείο Παναγιώτη Ευστρατιάδη / αριθμός πρωτ. 2099/2 Ματρίου 1882). Η απόφαση αυτή δεν έγινε δεκτή, και κατόπιν γνωμοδότησης του αρχαιολόγου και υπεύθυνου για αυτά τα ζητήματα Π. Ευστρατιάδη, επελέγη ως έμβλημα ένα βόδι που βαδίζει, το οποίο επικυρώθηκε με το βασιλικό διάταγμα της 16ης Μαΐου 1882 (ΦΕΚ 89, σελίδα 472 κ.ε.).
Δήμος Σκάρμηγκα Ιδρυση και κατάργηση
Ίδρυση
Με το Β.Δ. της 2 Δεκεμβρίου 1836, ΦΕΚ αρ. φυλ. 80 σελίδα 21, «Περί του σχηματισμού των δήμων του νομού Μεσσηνίας, σχηματίστηκε και ο Δήμος Σκάρμιγκος ...», που αποτελείτο από τα χωριά Σκάρμιγξ ( Ευεργέτιδα ) ,Πισπίσια ,Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Μαργέλη , Μηλιώτη και Βλάσι
Επισήμως...
Δήμος Σκάρμιγκος εμφανίστηκε επισήμως για πρώτη φορά στις 7 ( 19 ) Μαρτίου 1837 όταν με Βασιλικό Διάταγμα διορίσθηκε Δήμαρχος ο Ιωάννης Βάγγαλης και δημαρχιακοί πάρεδροι ο Ιωάννης Μυλωνάς και Ιωάννης Μολάος Ο δε δημότης του δήμου αυτού ονομάστηκε Σκαρμιγκαίος.. Ο πληθυσμος που είχαν τα χωριά το 1834, που αποτέλεσαν τελικά το δήμο Σκάρμιγκος ήταν 603 άτομα και 127 οικογένειες ,αναλυτικά: Σκάρμιγκας ( Ευεργέτιδα ) 122, Πισπίσια 60 , Νάσια 15 , Μανιάκι 152 , Κοντογόνι 75 , Μαργέλι 33 , Μηλιώτη 57 , και Βλάσση 89.
Κατάργηση
Στα 1836 δημιουργείται ο Δήμος Σκάρμιγκας. Περιελάμβανε τα χωριά Σκάρμιγκα ( Ευεργέτιδα) Πρωτεύουσα , Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Βλάσι , Μαργέλι , Μηλιώτη , Μπέσα ή Μπέζια .Δέν αναφέρεται Δήμαρχος και εισπράκτωρ ( ΦΕΚ , αρ. φύλ. 80 , της 20 Δεκεμβρίου 1836 , σελίδα 21 παραρ.)Στίς 7 (19 ) Μαρτίου 1837 με Β.Δ. διωρίσθη Δήμαρχος ο Ιωάννης Βάγκαλης και δημαρχιακοί Πάρεδροι της ( Πρωτεύουσης ) δηλαδή της έδρας του Δήμου οι Ιωάννης Μυλωνάς και Ιωάννης Μολάος , ειδικοί δε Δημαρχιακοί Πάρεδροι οι Κ. Πανταζόπουλος (Μανιακίου) Παν. Κάτσιας ( Πισπίσια ) πού σημειώνεται όμως στον πίνακα των Δήμων στα 1836 ως υπαγόμενον στο Δήμο Κορυφασίου ( ΦΕΚ, αρ. 11 , 17 Μαρτίου 1837, σελ. 47 β)Στίς 9 ( 22 ) Σεπτεμβρίου ) 1837 διωρίσθη δημοτικός εισπράκτωρ ο Νικόλαος Κωστόπουλος (ΦΕΚ. αρ. φύλ. 33. 2 Οκτ. 1837 ,σελ. 133 α.) ο οποίος κατάγετο απο το χωριό μας. Υπηρέτησε δέ καθ,όλην την διάρκειαν του αγώνος στρατιωτικώς και ώς Δημοπρόκριτος. Ο Δήμος Σκάρμιγκα συνχωνεύθηκε στά 1840 μετά τα αιματηρά επεισόδεια της στασίασης των κατοίκων του Δήμου Βουφράδος που σε αυτόν υπήγοντο τα χωριά Βουφράσιο (Χατζή ) ,Αρναούτογλι , Γκρούστεσι , Βελή , Δάσος των Χιλίων χωριών , Οσμάναγα , Μύλοι του Χατζή με έδρα του Βλαχόπουλου. Ώς Δήμαρχος υπηρέτει ο Α.Φράγκος και ως εισπράκτωρ ο Κ.Βάλιας ( ΦΕΚ . αρ. φύλ. 80 . 28 Δεκ.1836 σελ. 20 παραρτημα.) Στα 1838 ως Γραμματεύς του Δήμου υπηρέτει ο Βασίλης Μανιάτης , όστις συλληφθείς ώς ένοχος αποστασίας ωδηγείτο πρός ανάκρισιν από τους χωροφύλακες . Τότε εξηγέρθησαν οι Δημότες και επιτεθέντες απέσπασαν τον συνδημότη τους Βασίλη Μανιάτη , ταυτόχρονα όμως συλλαβόντες και δύο - τρείς Χωροφύλακας προεκάλεσαν γενίκευση της στάσεως . Η ενέργεια αύτη των χωρικών κατηγγέλθη από τον φιλοκυβερνητικόν Δήμαρχο Tρίκκης , Αναγν. Πουλόπουλον και εκινητοποιήθησαν Δύο φάλαγγες Βαυαρών και εθελοντών Μανιατών , Εμπλιακιωτών , Θουριατών κλπ. συνολικής δυνάμεως 600 - 700 ανδρών πρός καταστολήν της ανταρσίας των κατοίκων των Δήμων Βουφράδος , Σκάρμιγκα , Βίαντος , Αιγάλεω , και Πηδάσου . Οι ( στασιαστές ) ανερχόμενοι εις 600 περίπου κατεδιώχθησαν και τελικώς διελύθησαν , ενώ ό άμαχος πληθυσμός σύν γυναιξί και τέκνοις εγκατέλειψε τα χωριά πού άδειασαν κυριολεκτικά . Συνελήφθησαν 26 άτομα και εφονεύθησαν ή τραυματίσθηκαν κάπου 10 - 15 χωρικοί όπως έγραφεν Αθηναική εφημερίδα της εποχής ( Εφημερίς Ο Ελληνικός Ταχυδρόμος , αρ. φυλ. 57. στίς 7 Αυγούστου 1838 σελίδα 437 και φιλικά προσκείμενη στο καθεστώς των Βαυαρών . Στην εκστρατεία αυτή των Βααυρών πήραν μέρος οι Δήμαρχοι Τρίκκης Αναγν. Πουλόπουλος , Θουρίας Κων. Δικαίος καθώς και ο ειρηνοδίκης τότε Εμπλακίων και κατόπιν πολλάκις Βουλευτής Γεωργ. Περρωτής , επικεφαλής 300 περίπου Θουριωτών και Εμπλακιωτών οπαδών και φίλων του. ΟΙ συλληφθέντες που δεν είναι γνωστά τα ονοματεπωνυμά τους 26 παράγοντες και παλαιοί αγωνιστές του 21 ώς ένοχοι εισήχθησαν στό συνεδριάζον στήν Καλαμάτα τότε στρατοδικείον , αλλά το αποτέλεσμα της Δίκης δέν είναι γνωστόν , γιατί δεν σώθηκαν πηγές έντυπες 'η χειρόγραφες .Στά 1840 κατά την συνχώνευση των Δήμων της Πυλίας με το από 30 Αυγούστου Β.Δ. στό Δήμο Βουφράδος ή Βουβράσου υπήχθησαν και τα χωριά Φουρτζή , Ανω και Κάτω Κρεμμύδια του τότε καταργηθέντος Δήμου Αιγάλεω , Ζαίμογλι , Κουρτάκι , Μίσκα , Πελεκανάδα , Καρακασίλι , Δάρα του Δήμου Βίαντος , Σκάρμιγκα , Πισπίσια , Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Μαργέλι , Βλαχόπουλο , Ρούτσι του Δήμου Σκάρμιγκος . Συνολικά στα 1840 ο Δήμος είχε 2.996 κατοίκους.
Με το Β.Δ. της 2 Δεκεμβρίου 1836, ΦΕΚ αρ. φυλ. 80 σελίδα 21, «Περί του σχηματισμού των δήμων του νομού Μεσσηνίας, σχηματίστηκε και ο Δήμος Σκάρμιγκος ...», που αποτελείτο από τα χωριά Σκάρμιγξ ( Ευεργέτιδα ) ,Πισπίσια ,Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Μαργέλη , Μηλιώτη και Βλάσι
Επισήμως...
Δήμος Σκάρμιγκος εμφανίστηκε επισήμως για πρώτη φορά στις 7 ( 19 ) Μαρτίου 1837 όταν με Βασιλικό Διάταγμα διορίσθηκε Δήμαρχος ο Ιωάννης Βάγγαλης και δημαρχιακοί πάρεδροι ο Ιωάννης Μυλωνάς και Ιωάννης Μολάος Ο δε δημότης του δήμου αυτού ονομάστηκε Σκαρμιγκαίος.. Ο πληθυσμος που είχαν τα χωριά το 1834, που αποτέλεσαν τελικά το δήμο Σκάρμιγκος ήταν 603 άτομα και 127 οικογένειες ,αναλυτικά: Σκάρμιγκας ( Ευεργέτιδα ) 122, Πισπίσια 60 , Νάσια 15 , Μανιάκι 152 , Κοντογόνι 75 , Μαργέλι 33 , Μηλιώτη 57 , και Βλάσση 89.
Κατάργηση
Στα 1836 δημιουργείται ο Δήμος Σκάρμιγκας. Περιελάμβανε τα χωριά Σκάρμιγκα ( Ευεργέτιδα) Πρωτεύουσα , Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Βλάσι , Μαργέλι , Μηλιώτη , Μπέσα ή Μπέζια .Δέν αναφέρεται Δήμαρχος και εισπράκτωρ ( ΦΕΚ , αρ. φύλ. 80 , της 20 Δεκεμβρίου 1836 , σελίδα 21 παραρ.)Στίς 7 (19 ) Μαρτίου 1837 με Β.Δ. διωρίσθη Δήμαρχος ο Ιωάννης Βάγκαλης και δημαρχιακοί Πάρεδροι της ( Πρωτεύουσης ) δηλαδή της έδρας του Δήμου οι Ιωάννης Μυλωνάς και Ιωάννης Μολάος , ειδικοί δε Δημαρχιακοί Πάρεδροι οι Κ. Πανταζόπουλος (Μανιακίου) Παν. Κάτσιας ( Πισπίσια ) πού σημειώνεται όμως στον πίνακα των Δήμων στα 1836 ως υπαγόμενον στο Δήμο Κορυφασίου ( ΦΕΚ, αρ. 11 , 17 Μαρτίου 1837, σελ. 47 β)Στίς 9 ( 22 ) Σεπτεμβρίου ) 1837 διωρίσθη δημοτικός εισπράκτωρ ο Νικόλαος Κωστόπουλος (ΦΕΚ. αρ. φύλ. 33. 2 Οκτ. 1837 ,σελ. 133 α.) ο οποίος κατάγετο απο το χωριό μας. Υπηρέτησε δέ καθ,όλην την διάρκειαν του αγώνος στρατιωτικώς και ώς Δημοπρόκριτος. Ο Δήμος Σκάρμιγκα συνχωνεύθηκε στά 1840 μετά τα αιματηρά επεισόδεια της στασίασης των κατοίκων του Δήμου Βουφράδος που σε αυτόν υπήγοντο τα χωριά Βουφράσιο (Χατζή ) ,Αρναούτογλι , Γκρούστεσι , Βελή , Δάσος των Χιλίων χωριών , Οσμάναγα , Μύλοι του Χατζή με έδρα του Βλαχόπουλου. Ώς Δήμαρχος υπηρέτει ο Α.Φράγκος και ως εισπράκτωρ ο Κ.Βάλιας ( ΦΕΚ . αρ. φύλ. 80 . 28 Δεκ.1836 σελ. 20 παραρτημα.) Στα 1838 ως Γραμματεύς του Δήμου υπηρέτει ο Βασίλης Μανιάτης , όστις συλληφθείς ώς ένοχος αποστασίας ωδηγείτο πρός ανάκρισιν από τους χωροφύλακες . Τότε εξηγέρθησαν οι Δημότες και επιτεθέντες απέσπασαν τον συνδημότη τους Βασίλη Μανιάτη , ταυτόχρονα όμως συλλαβόντες και δύο - τρείς Χωροφύλακας προεκάλεσαν γενίκευση της στάσεως . Η ενέργεια αύτη των χωρικών κατηγγέλθη από τον φιλοκυβερνητικόν Δήμαρχο Tρίκκης , Αναγν. Πουλόπουλον και εκινητοποιήθησαν Δύο φάλαγγες Βαυαρών και εθελοντών Μανιατών , Εμπλιακιωτών , Θουριατών κλπ. συνολικής δυνάμεως 600 - 700 ανδρών πρός καταστολήν της ανταρσίας των κατοίκων των Δήμων Βουφράδος , Σκάρμιγκα , Βίαντος , Αιγάλεω , και Πηδάσου . Οι ( στασιαστές ) ανερχόμενοι εις 600 περίπου κατεδιώχθησαν και τελικώς διελύθησαν , ενώ ό άμαχος πληθυσμός σύν γυναιξί και τέκνοις εγκατέλειψε τα χωριά πού άδειασαν κυριολεκτικά . Συνελήφθησαν 26 άτομα και εφονεύθησαν ή τραυματίσθηκαν κάπου 10 - 15 χωρικοί όπως έγραφεν Αθηναική εφημερίδα της εποχής ( Εφημερίς Ο Ελληνικός Ταχυδρόμος , αρ. φυλ. 57. στίς 7 Αυγούστου 1838 σελίδα 437 και φιλικά προσκείμενη στο καθεστώς των Βαυαρών . Στην εκστρατεία αυτή των Βααυρών πήραν μέρος οι Δήμαρχοι Τρίκκης Αναγν. Πουλόπουλος , Θουρίας Κων. Δικαίος καθώς και ο ειρηνοδίκης τότε Εμπλακίων και κατόπιν πολλάκις Βουλευτής Γεωργ. Περρωτής , επικεφαλής 300 περίπου Θουριωτών και Εμπλακιωτών οπαδών και φίλων του. ΟΙ συλληφθέντες που δεν είναι γνωστά τα ονοματεπωνυμά τους 26 παράγοντες και παλαιοί αγωνιστές του 21 ώς ένοχοι εισήχθησαν στό συνεδριάζον στήν Καλαμάτα τότε στρατοδικείον , αλλά το αποτέλεσμα της Δίκης δέν είναι γνωστόν , γιατί δεν σώθηκαν πηγές έντυπες 'η χειρόγραφες .Στά 1840 κατά την συνχώνευση των Δήμων της Πυλίας με το από 30 Αυγούστου Β.Δ. στό Δήμο Βουφράδος ή Βουβράσου υπήχθησαν και τα χωριά Φουρτζή , Ανω και Κάτω Κρεμμύδια του τότε καταργηθέντος Δήμου Αιγάλεω , Ζαίμογλι , Κουρτάκι , Μίσκα , Πελεκανάδα , Καρακασίλι , Δάρα του Δήμου Βίαντος , Σκάρμιγκα , Πισπίσια , Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Μαργέλι , Βλαχόπουλο , Ρούτσι του Δήμου Σκάρμιγκος . Συνολικά στα 1840 ο Δήμος είχε 2.996 κατοίκους.
Δήμος Βουφράσου ( Βουφράδος
Δήμος Βουφράσου -Βουφράδος
Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου.
Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836.
Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων. Το δήμο συνολικά αποτέλεσαν οι παρακάτω οικισμοί:
1. Αρναούταλη
2. Βελή
3. Βλάση
4. Βλαχόπουλο
5. Γκρούστεσι
6. Δάρα
7. Ζαΐμογλι
8. Καρακασίλι
9. Κοντογόνι
10. Κουρτάκι
11. Κρεμμύδια
12. Μανιάκι
13. Μαργέλι
14. Μηλιώτη
15. Μίσκα
16. Νάσια
17. Πελεκανάδα
18. Πέραν
19. Πισπίσα
20. Ρομίρι
21. Ρούτσι
22. Σκαρμίγκα
23. Σουληνάρι
24. Φουρτζή
25. Χαλαμπρέζα
26. Χατζή
27. Μύλος Χατζή
28. Καπάσι
29. Μύλοι Ζουρλοδερβίση
30. Μύλος Σουλεϊμάναγα
31. Μύλος Ισάγα
32. Μύλος Αλμπαναίων
33. Ξενοδοχείο Σαγιά
34. Ξενοδοχείο Λυκοτραφίτη.
Το 1840 Όθωνας αναζητούσε στην αυτοδιοίκηση ένα πιο συγκεντρωτικό και ευέλικτο σύστημα, κάτι που η υπάρχουσα κατάσταση στους δήμους δεν του το παρείχε. Αποφάσισε, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1840 να προχωρήσει σε συγχώνευση των δήμων και σε δημιουργία μεγαλύτερων και ισχυρότερων σε όλη την επικράτεια. Έτσι ο δήμος Σκάρμιγκα διαλύθηκε και τα χωριά του εντάχτηκαν στο δήμο Βουφράσου.
Ο δήμος Βουφράσου είχε δημιουργηθεί το 1836. Το 1883 ο δήμος θα μετονομαστεί σε δήμο Βουφράδος. Η ίδρυση του δήμου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80/28-12-1836. Στην αρχή το δήμο αποτελούσαν τα χωριά: 1) Χατζή, 2) Βλαχόπουλο, 3) Γκρούστεσι, 4) Αρναούταλη, 5) Βελή, 6) Δάσος των Χιλίων Χωριών και 7) Μύλοι του Χατζή. Ένα από τα πρώτα προβλήματα του δήμου ήταν η έδρα του, μια και ο τοπικιστικός ανταγωνισμός ήταν έντονος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Βλαχόπουλο. Μετά από πολλές διεργασίες και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, το 1836, ορίστηκε προσωρινά έδρα του δήμου το χωριό Βλαχόπουλο και αμέσως μετά αυτή μεταφέρθηκε στο Χατζή. Πρώτος δήμαρχος ορίστηκε ο Αθανάσιος Φράγκος και εισπράκτορας του δήμου ο Κ. Βάλλιας με το ΦΕΚ 80/28-12-1836.
Το 1840 ο δήμος παρουσίαζε πληθυσμιακή δύναμη 2.996 κατοίκων. Το δήμο συνολικά αποτέλεσαν οι παρακάτω οικισμοί:
1. Αρναούταλη
2. Βελή
3. Βλάση
4. Βλαχόπουλο
5. Γκρούστεσι
6. Δάρα
7. Ζαΐμογλι
8. Καρακασίλι
9. Κοντογόνι
10. Κουρτάκι
11. Κρεμμύδια
12. Μανιάκι
13. Μαργέλι
14. Μηλιώτη
15. Μίσκα
16. Νάσια
17. Πελεκανάδα
18. Πέραν
19. Πισπίσα
20. Ρομίρι
21. Ρούτσι
22. Σκαρμίγκα
23. Σουληνάρι
24. Φουρτζή
25. Χαλαμπρέζα
26. Χατζή
27. Μύλος Χατζή
28. Καπάσι
29. Μύλοι Ζουρλοδερβίση
30. Μύλος Σουλεϊμάναγα
31. Μύλος Ισάγα
32. Μύλος Αλμπαναίων
33. Ξενοδοχείο Σαγιά
34. Ξενοδοχείο Λυκοτραφίτη.
Βουφραδα Ιστορικό της Περιοχής
Η Βουβράδα στο Πασαλίκι της Μεθώνης
Η Πελοπόννησος μετά την κάθοδο του Μωάμεθ του Πορθητή το 1460 πέρασε στην κυριαρχία των Τούρκων.
Οι τούρκοι όρισαν σαν κέντρο διοίκησης της Πελοποννήσου το Ναύπλιο που διατηρήθηκε σαν πρωτεύουσα έως το 1770 .
Την χρονιά αυτή ξεσπούν στην Πελοπόννησο τα Ορλωφικά και οι τούρκοι μεταφέρουν το κέντρο διοίκησης στην Τρίπολη η οποία γίνεται έδρα του Βεζίρη.
Εκεί καταλήγουν όλες οι αναφορές των κοτζαμπάσηδων που αφορούσαν τις κινήσεις των υπόδουλων Ελλήνων ,
Η περιοχή της Μεσσηνίας ήταν χωρισμένη σε δύο πασαλίκια της Μεθώνης και της Κορώνης. Η Μεθώνη ήταν η έδρα του πασά ο οποίος διατηρούσε πάντα δίπλατου μια δύναμη 200 Τούρκων και ένα δήμιο.
Το πασαλίκι της Μεθώνης ήταν χωρισμένο σε 4 επαρχίες ( Καζάδες ) την επαρχία Μεθώνης ,την επαρχία της Αρκαδιάς , την επαρχία του Νιόκαστρου και την επαρχία του Φαναριού.
Η μισή περιοχή της Βουφράδας ανήκε στην επαρχία ( Καζάς )της Μεθώνης ,και η άλλη μισή στην επαρχία του Νιόκαστρου. Κάθε καζάς είχε διοικητή τον Βοεβόδα που στην υπηρεσία του είχε έναν δικαστή ( Κατή ) που έλυνε τις διαφορές που προέκυπταν μεταξύ των Ελλήνων και Τούρκων με βάση το κοράνιο.
Οι διαφορές μεταξύ των Ελλήνων λύνονταν από τα Επισκοπιλά Δικαστήρια .Εκτός από τον δικαστή ο Βοεβόδας είχε πάντα δίπλα του έναν Τούρκο ταμία για την είσπραξη των φόρων καθώς και και τον (μπουλουκμπαση ) τον επικεφαλής του αποσπάσματος.
Τα χωριά της επαρχίας τα διοικούσαν οι απάχηδες οι οποίοι συν’ηθως έδιναν το ονομά τους σε αυτά πχ Αρναούτογλι < Χαραυγή > Ζαίμογλι < Δάρας > κλπ.
Τα χωριά Σκάρμηγκα , Πισπίσια , Νάσια , Ρούτσι κλπ ανήκαν στον καζά του Νιόκαστρου αντίθετα από τον κύριο όγκο των χωριών της Βουφράδος που ανήκαν στον καζά της Μεθώνης
Η Πελοπόννησος μετά την κάθοδο του Μωάμεθ του Πορθητή το 1460 πέρασε στην κυριαρχία των Τούρκων.
Οι τούρκοι όρισαν σαν κέντρο διοίκησης της Πελοποννήσου το Ναύπλιο που διατηρήθηκε σαν πρωτεύουσα έως το 1770 .
Την χρονιά αυτή ξεσπούν στην Πελοπόννησο τα Ορλωφικά και οι τούρκοι μεταφέρουν το κέντρο διοίκησης στην Τρίπολη η οποία γίνεται έδρα του Βεζίρη.
Εκεί καταλήγουν όλες οι αναφορές των κοτζαμπάσηδων που αφορούσαν τις κινήσεις των υπόδουλων Ελλήνων ,
Η περιοχή της Μεσσηνίας ήταν χωρισμένη σε δύο πασαλίκια της Μεθώνης και της Κορώνης. Η Μεθώνη ήταν η έδρα του πασά ο οποίος διατηρούσε πάντα δίπλατου μια δύναμη 200 Τούρκων και ένα δήμιο.
Το πασαλίκι της Μεθώνης ήταν χωρισμένο σε 4 επαρχίες ( Καζάδες ) την επαρχία Μεθώνης ,την επαρχία της Αρκαδιάς , την επαρχία του Νιόκαστρου και την επαρχία του Φαναριού.
Η μισή περιοχή της Βουφράδας ανήκε στην επαρχία ( Καζάς )της Μεθώνης ,και η άλλη μισή στην επαρχία του Νιόκαστρου. Κάθε καζάς είχε διοικητή τον Βοεβόδα που στην υπηρεσία του είχε έναν δικαστή ( Κατή ) που έλυνε τις διαφορές που προέκυπταν μεταξύ των Ελλήνων και Τούρκων με βάση το κοράνιο.
Οι διαφορές μεταξύ των Ελλήνων λύνονταν από τα Επισκοπιλά Δικαστήρια .Εκτός από τον δικαστή ο Βοεβόδας είχε πάντα δίπλα του έναν Τούρκο ταμία για την είσπραξη των φόρων καθώς και και τον (μπουλουκμπαση ) τον επικεφαλής του αποσπάσματος.
Τα χωριά της επαρχίας τα διοικούσαν οι απάχηδες οι οποίοι συν’ηθως έδιναν το ονομά τους σε αυτά πχ Αρναούτογλι < Χαραυγή > Ζαίμογλι < Δάρας > κλπ.
Τα χωριά Σκάρμηγκα , Πισπίσια , Νάσια , Ρούτσι κλπ ανήκαν στον καζά του Νιόκαστρου αντίθετα από τον κύριο όγκο των χωριών της Βουφράδος που ανήκαν στον καζά της Μεθώνης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)